Na een heerlijke trainingsweek stonden er netjes op tijd vijf speelsters en een coach te wachten om te gaan vertrekken naar het verre Zeeland deel 1. Iedere oplettende lezer zal bedenken dat dit natuurlijk niet een voltallig team is. Onze Brabantse Nienke ging vanuit haar eigen huis naar het verre Zeeland en een gehele auto kwam te laat. Of dit nou kwam door degene die moest rijden en te laat vertrok of door de geblesseerden die zich in de auto moesten verplaatsen, zullen we maar in het midden laten.

Want, geblesseerden? Meervoud? Helaas dat klopt ja. Onze reservelibero van de afgelopen twee weken heeft zich naast de al-geblesseerde Judith ook geblesseerd. Quinty is uitgegleden tijdens het werken, waar haar elleboog het niet heel fijn vond dat ze zich op wilde vangen. Hopelijk zijn beide meiden er snel weer volleyballend bij, al wordt het steeds gezelliger op de bank tijdens trainingen en wedstrijden. Eén van deze trainingen gebeurt al een aantal weken in ons buurtdorp, waar onze Roy toevallig ook woont. Hij dacht zelfs in het gesprek met onze scheidsrechter voorafgaand aan de wedstrijd, dat we daar allemaal even vandaan kwamen. In dat buurdorp hebben ze overigens een kleedkamer met zeer koude en een kleedkamer met zeer warme douches. Eén van ons heeft beide kleedkamerdouches uitgeprobeerd afgelopen week, maar hoe deze verplaatsing zich afging, zullen we maar als teamgeheim beschouwen.

De weg naar het verre Zeeland deel 1 ging overigens voorspoedig. Wat heftige regenbuitjes, wel 5 caravans over een tocht van anderhalf uur en de limietbegrenzing van Lisanne haar ouders elektrische auto die toch wel een beetje vaak piepte. Toch moeten jullie weten dat we ons erg veilig voelden hoor, niks mis mee dus.

Aangekomen na de anderhalf uur durende rit, waarbij de auto van Roy toch ietsjes sneller was, hoefden we maar even te wachten en we mochten de zaal in. Wij denken dat de auto van Roy sneller was doordat er daar zes personen inzaten, wat zorgde voor een mogelijke hernia bij een van de (lange) speelsters. Goed om te noemen dat Roy de zaal al in gelopen was en eigenlijk niet terug mocht lopen. Na een tijdje kwam hij gelukkig toch terecht in onze kleedkamer.

Over de wedstrijd kunnen we het beste de scheidsrechter citeren: ‘Ik denk dat jullie normaal gesproken nog beter zijn, want wat een power hadden jullie soms’. Dat was zeker waar! Genoeg ruimte voor verbetering, maar erg goed spel laten zien. Prachtige servicereekjes van onze midden-kanonnen Jorinde en Lisanne; power in de aanval van de passerlopers en diagonalen en prima passjes van onze libero. Heerlijk om de ‘echte’ libero weer op haar plaats te hebben en een ‘echte’ spelverdeler in het veld te hebben. Al hopen we stiekem ook dat de andere spelverdeelster er weer bij is.

Set 1: Een duidelijk begin en een start van de wedstrijd, 17-25 winst. Set 2: We laten VVS’92 dichterbij komen en kunnen te laat herstellen. Dit resulteert in een verlies van 25-22. De laatste twee sets pakken wij de overhand en laten we steeds zien dat we hun service-series kunnen onderbreken. Deze sets sleepten we binnen met 22-25 en 19-25.

Even snel een douche pakken, want dat mocht gelukkig in deze sporthal! Netjes verdeeld over twee kleedkamers maakten we ons mentaal klaar voor de terugweg. Nog een ‘snelle’ stop bij de Mac Donalds in Oost-Souburg waar onze Roy even een bestelling voor 11 hongerige en dorstige volleyballers bestelde. Mocht je geïnteresseerd zijn in het filmpje van de bestelling, bericht ons gerust. Terwijl de bestelling halverwege even gepauzeerd werd er gelukkig nog wel gevraagd of de medewerker er nog was. Op twee missende cola’s die natuurlijk netjes werden geregeld in de stromende regen, een niet-even-goed-kloppende-bon en veel gelach waren onze buikjes vol en reden we met volle snelheid naar Hardinxveld.

Aanstaande vrijdag spelen we als het goed is om 20:30 weer een wedstrijd, tegen Sic Pugno. We zullen weer zorgen voor een livestream, maar hopen jullie snel weer in het echt te mogen begroeten.

Nog even wat leuke feitjes rondom de wedstrijd:

  • Aangezien Roy buiten het volleyballen meester is, denkt hij soms ons ook huiswerk mee te kunnen geven. Deze keer was het, het kijken van een filmpje over de lange mannen en de prestatie op de Olympische Spelen, van heel veel jaren terug. Onafhankelijk van elkaar gekeken, hadden we allemaal het idee dat Ron Zwerver een beetje veel op Roy leek (of andersom). De opmerkingen die hij maakt, het zouden net broers kunnen zijn.
  • De auto van Lisanne haar ouders telt af hoe vol hij nog is? Er zijn teamgenoten die bang zijn dat deze volledig opgeladen auto halverwege leeg is.
  • We zijn het niet altijd eens met de scheidsrechter. We hebben unaniem besloten dat een scheidsrechter in het vervolg alleen maar mag fluiten voor wat hij juist ziet en niet voor wat hij eigenlijk niet ziet of niet zeker weet.
  • Aangezien Quinty niet een ‘echte’ hamburger bij de Mac Donalds kon eten, heeft zij deze keer een Happy Meal genomen met een mini-hamburger. Wat was ze blij met het boekje wat ze hierbij gekregen heeft. Wel had ze niet goed nagedacht over het eten van haar bestelde Mac Flurry.
  • Bepaalde zaken uit het filmpje kwamen terug in de wedstrijd. Om het netjes te houden: wanneer er op een bal niet goed aangevallen kon worden, was het een ***set-up.
  • Hanna was de winnaar van het boek, al liep Merel haar deze keer weer goed op de hielen. Aldus Roy ging deze in de boeken. Niet voor de prestaties of iets dergelijks, maar om de datum: 10-10-2020.