Lamme en blinde moeten nog wennen aan tweede klasse
23 september, 2012
Heren 3Teampagina
Na weken van intensieve trainingen begon nu dan eindelijk het echte wedstrijdseizoen voor heren 3. Na het kampioenschap van vorig jaar gaan we nu proberen om leuk mee te draaien in de tweede klasse. Wel met een enigszins gewijzigde selectie trouwens: André Schild is verkocht aan heren 1, waar blijft de transfersom nou? En in zijn plaats is de transfervrije Jan Breedveld aangetrokken, die op een amateurcontract gaat proberen zich in de kijker te spelen. Verder is, na een jaar vol blessureleed, good old Rikco Oussoren aangetrokken voor wat extra aanvalskracht.
Onze eerste tegenstander dit seizoen was een team waar we nog nooit van hadden gehoord: Hovoc 1. Het bleek net zo’n familieteam als dat wij zijn, bij ons heet het halve team Oussoren en bij hen heet het halve team van den Hout. Daar zal die naam ook wel vandaan komen: Hovoc is vast een afkorting van van den HOut VOlleybal Club. Ze hebben een aardig eindje moeten reizen vanuit een dorpje onder Etten-Leur naar Giessendam Blauwe Zoom (en niet die rare naam die door de NS zonder enig historisch besef op het nabijgelegen treinstation is gezet). Daar staat dan een sfeerloze sporthal zonder kantine, met een kapotte koffieautomaat, met maar liefst drie werkende douches in de kleedkamer en met zo weinig ballen dat er redelijkerwijs niet op twee velden tegelijk kan worden warmgespeeld. Eigenlijk schaam je je kapot daar je tegenstanders te moeten ontvangen.
Voor ons speelde heren 2 een vijfsetter zodat we ook niet tegelijk hoefden in te spelen; op het andere veld was dames 3 al klaar voordat we de zaal binnenkwamen. Iemand vertelde mij dat ze gemakkelijk hadden gewonnen, maar nu lees ik op de nevobo-site het tegenovergestelde: Ze hebben zo te zien in geen enkele set meer dan 12 punten gehaald. Nu was het aan ons om een betere prestatie neer te zetten. Alleen jammer dat dat wel moest met een enigszins gehavend team. Wim heeft zich voor vanavond afgemeld, Edwin heeft al de hele week last van zijn rug, Jako heeft zich op de verenigingsdag tegen Vridos geblesseerd en kan waarschijnlijk niet spelen, zowel Rikco als Paulus kampen met een hardnekkige knieblessure en moeten rustig aan doen, Arjen heeft een slijmbeursontsteking, Jan Willem kampt met griepverschijnselen, kortom we hebben wel drie fitte spelers. Tja, nu zijn wij het oude lullen team en dat zullen we weten ook! Edwin had een zeer creatieve manier om hier mee om te gaan: Hij zette een van de fitte spelers op de bank onder het motto van, dan kunnen we zien bij wie het echt niet gaat en die dan vervangen. In dergelijke gevallen ben ik natuurlijk automatisch degene waarover het gaat, ik kan immers op alle posities invallen. Zodoende zat ik me de hele set op de bank te verbijten over de mobiliteit van mijn teamgenoten die op hun krukken en met rollators door het veld schuifelden om de bal te spelen. Naast mij zaten Jako en Jan Willem in een soortgelijke gemoedstoestand. Onze teller Jan Oussoren was bij voorbaat al aan de kant van de tegenstanders gaan zitten en hij kreeg gelijk ook. In het begin bakte onze tegenstander er, ondanks hun indrukwekkende inslaan, er gelukkig ook niet veel van; volgens hen hangt de verlichting niet op de juiste plaats aan het plafond (ook dat nog!) waardoor ze de bal niet goed konden volgen. Bij 10-10 namen ze een time-out om het probleem eens grondig te analyseren, en met succes: via 11-17 werd het uiteindelijk 15-25.
Nou dan de tweede set maar. Twee van de drie Oussorens met knieproblemen op de bank gezet (Oh daar staat de afkorting OKK voor: Oussoren Knie Kapot). Nu dus met Arjen, Paulus en Jako op de bank gingen we proberen om het beter te doen. Nou het bleef aanmodderen. Het spel was veel te chaotisch en dan komen we niet zo tot ons recht. De pass was wel wat beter dan de eerste set maar verdedigend moesten we duidelijk nog wat aan elkaar wennen. Weer kwamen we met 11-17 achter, toen Jan Willem gewisseld voor Paulus, maar het hielp niet echt. Ditmaal verloren we met 17-25.
In de derde set werd de stijgende lijn voortgezet. Nu met Edwin, Jan en Paulus op de bank. De set begon al goed, Jako mocht beginnen met serveren en sloeg de bal prompt onder het net door, zodat hij maandag op een appeltaart moet trakteren. Verdedigend ging het beetje bij beetje vooruit, maar we kwamen zo af en toe maar moeizaam tot scoren. Voor mij is het grootste verschil met de derde klasse eigenlijk het blok van de tegenstander: Vorig jaar kon ik met mijn ogen dicht slaan, de kans dat er een dicht blok voor mijn neus hing was toch maar een procent of vijf. Nu moet ik zien hoe ik langs het blok kan komen want het zit echt dicht. Misschien een suggestie voor op de training: We doen allerlei blokkeeroefeningen maar ik wil ook wel eens een aanvalsoefening hebben met een blok dat èn op de bal èn dicht is, zoals ik nu tegenover me had (dus niet een half rammelend zoneblok zoals op de training vaak gebeurt). En dan liefst ook nog met een set-up die vanaf een andere dan de perfecte positie gegeven wordt: Een zeer reële wedstrijdsituatie uit de praktijk waar ik veel moeite mee heb.
Ondanks dit ging het toch steeds beter, en via 13-13 werd het 16-18 toen we een time-out namen. Helaas had de scheidsrechter zich voorgenomen dat hij vooral geen thuisfluiter genoemd mocht worden, en mochten allerlei gooiballen van de tegenstander gewoon door. Mag best wat strenger, maar verder goed gefloten hoor! Hoe dan ook raakten sommige spelers steeds mee geïrriteerd, en begonnen dat op hun teamgenoten af te reageren. Ik denk ook dat sommigen hun suggesties over het positiespel maar tijdens de training moeten bespreken, of na de wedstrijd. Niet halverwege een set in ieder geval, daar gaat het spel zeker niet op vooruit. Misschien is het hoog tijd voor een teamweekend net als heren 1 vorige maand???? Opeens werd er niet meer gezamenlijk gejuicht na een gemaakt punt, en beurden we elkaar niet meer op na een verloren rally. Daardoor werd de set onnodig weggegeven met 20-25.
In de vierde set stonden we al snel met 3-8 achter, maar na een time-out was de concentratie bij de tegenstander wat weg waardoor we ondanks het ontbreken van enig teamgevoel en enthousiasme toch nog aardig bij konden blijven. Sterker nog het werd zowaar nog spannend, maar weer gaven we de set weg terwijl we met wat meer inzet en met wat meer positieve energie best hadden kunnen winnen. Raar is dat, vorig jaar zijn er misschien maar drie sets weggegeven door een slechte sfeer, en nu hebben we er meteen al twee te pakken. Kunnen sommigen er misschien mentaal niet mee omgaan dat we nu meer tegenstand hebben, of snappen ze niet dat dit vooral een psychologisch spelletje is? Bewaar je commentaar gewoon voor tijdens de training en probeer elkaar tijdens de wedstrijd op te beuren, dat levert echt veel meer punten op! Hoe dat ook, we verloren de set met 23-25. Snel douchen kan natuurlijk niet als je maar drie douches ter beschikking hebt, en in de kantine van de Wielewaal bleek dat we inderdaad nog lang geen team zijn: Wel vier spelers hadden de moeite genomen om op te komen dagen om de nederlaag nog even te evalueren.
Meteen maandag moeten we weer, om 20.30 uur tegen Voltena 2. Dus zonder een training tussendoor om over verdedigingsopstellingen te discussiëren of om aanvallen te oefenen met een dicht blok voor mijn neus. Nou ik ben benieuwd!
Groetjes, Remco
lekker bezig geweest remco.
omdat ik de nabespreking aan me voorbij moest laten gaan.
heb ik zaterdag nog eens wat huiswerk gedaan over de verdedig posities en dit vervolgens met een mail rondgestuurd.
als iedereen deze meeneemt vanavond en voor de wedstrijd nog eens goed doorkijkt hoef ik tijdens de wedstrjd geen aanwijzingen meer te geven
groeten
jako
Arjen 23 september 2012, 21:32
replyArjen 23 september 2012, 22:58
replyjako 24 september 2012, 14:24
replyRemco 25 september 2012, 20:17
reply