Waar is onze Jos?

Voor dat we beginnen willen we graag weten waar Jos is? En als u het weet, wilt u dan stoppen met trouwen, want er zijn geruchten dat hij daar dus elke keer heen moet. Een beetje jammer. Voor ons.

Zaterdagavond, Vollido-uit was het decor voor de mannen van Heren 3. Voor het seizoen begonnen was hebben we tegen hen een oefenpot afgewerkt, die we met 1-3 verloren hadden. Dit in het geheugen en een lekkere flow van de aflopen wedstrijden stonden we ruim op tijd in de ridderhal. Daar hadden we helemaal niets aan, want blijkbaar houden ze daar van lange, saaie vijfsetters. 

Ons aller coach Michel was na zijn dikke 4-0 winst in de wielewaal als een malle naar Ambacht gereden om de opstelling bekend te maken: iedereen speelt, want we zijn maar met 7 man. Thom, Wilmer en.. ja: Jos waren er niet. Iedereen een basisplaats en dus mocht Mark lekker op de dia. Klaar om revanche te nemen. De set startte degelijk. De pass was iets minder dan we gewend waren van de pass-linie, maar Cornel kon er genoeg mee om iedereen te bedienen. Eerlijk gezegd weet ik niet meer goed hoe de set liep, maar we wonnen die met 25-23. 

De tweede set kwamen we in de pass erg onder druk te staan en lieten we lange series lopen. Mooie individuele acties waren er om de pijn te verzachten, maar die geven geen setwinst. Ook in de service, normaal gesproken een kracht van ons, ging het meermaals fout en zag de bal het net in plaats van de vloer van de tegenstanders. Het bleek dat Vollido ook vrij gemotiveerd waren punten te pakken, aangezien er hier en daar wat dingen die op woorden leken onder het net doorkwamen. Ook iets wat niet altijd goed gaat in de koppies van het jonge (en iemand die het gemiddelde ietsje ophoogt) Heren 3. Toch verloren we de set zeker niet dik, 22-25, omdat er ook hard gewerkt werd. Iets dat de laatste maanden groeit in ons team, dat ballen niet zomaar vallen en we voor elkaar werken. 

De derde set ging weer lijken op de 1e. Vol vertrouwen verdeelde Cornel lekker zijn balletjes over iedereen en de wedstrijd begon te leven. Ondanks dat de score redelijk gelijk opging had iedereen het vertrouwen dat wij deze gingen pakken. Tekenend is de lange series die gemaakt worden. Zo kunnen we gerust 6x achter elkaar serveren, maar krijgen die soms ook terug. Tegen het einde van die set begon de frustratie van Vollido zich niet te uitten in beter volleybal maar meer in vocale provocaties. Een beetje flink zuigen zeg maar. De stand in de set kon het hebben, en ook discussies rond de scheidsrechterstoel brachten de setwinst niet in gevaar. Lekker. 2-1 voor! Daar komen we voor naar Ambacht.

En zo is het de 4e set. En dat werd gewoon echt zo'n lekkere set. Zo'n set waarbij iedereen (van Okk'70 natuurlijk) weer even voelt waarom volleybal zo'n mooie teamsport is. Het is niet dat we ineens veel beter gingen spelen. Iedereen had zijn helden-moment, maar ook zijn doorzakkertje tijdens de wedstrijd. Niek scoorde heerlijke ballen rechtdoor, maar prikte ook eens een meter uit. Cornel speelde meermalen de blokkeren helemaal zoek, maar dacht toch even Lebron James te zijn door een bal niet door te prikken maar vol het net in te duwen. Hjalmar had een paar lekkere kill-blocks vandaag en scoorde ze, maar hielp de scheids graag aan verborgen kennis dat hij een touche maakte. Jonathan sprong soms bijna over het net om een bal in te bonken maar, ja ik kan me niet meer herinneren of hij zijn 'mindere' momentjes had.. Nu goed, Mark verschalkte keer op keer de blokkering door er ook gewoon hard in de rammen, scoren doen die dan vanzelf wel. Maar hij wist ook hoe de buitenkant van het veld eruit zag. EJ scoorde lekker. Direct, of via de handjes, maar kon net zo goed cruciale ballen even het net in knallen. Michel was.. ja toch redelijk foutloos vandaag. Fijn voor hem natuurlijk. 

Maar de vierde set was vooral ons harde werken dat beloond werd. Ik denk dat ik voor iedereen spreek toen we met 22-24 achter stonden, dat we er nog gewoon in geloofden. We bleven net even scherper dan de tegenstander. Lange rally's, waar wij meestal aan het langste eind trokken. Een killblock. 24-24. Cornel aan serve. Balletje waar ze moeite mee hebben. Weer een killblock. Nog een serve, die komt lekker makkelijk terug. En dan weet je het. Die bal gaat naar buiten, naar Niek. Die schreeuwt het hardst. Die gaat even lekker 100%. En scoort. Geen vijfde set. Al dat gehouwehoer onder het net door ten spijt. Wij gaan lekker met 3-1 naar huis en nemen revanche voor de verloren oefenpot.

Maar Jos. Als je dit dus leest, zou je het dan niet ontzettend leuk vinden weer mee te doen? 

Tot ziens bij Heren 3!